Goede samenwerking tussen overheden en spelers in de samenleving is belangrijker dan ooit, maar loopt vaak stuk. Verlamming, juist op de meest ingewikkelde opgaven, ligt op de loer. Wat gaat er mis? Hoe kunnen we het wel doen? Suzanne Potjer, Chief Exploration Officer (CXO), en filosoof Daan Roovers verkennen in de werksessie ‘Van verlamming naar samenwerking’ de antwoorden. Tijdens het regiocongres Kracht in de regio blijkt één antwoord de rode draad: alles wat floreert, is wederkerig.
Suzanne Potjer is niet zomaar iemand. Zij is de eerste CXO binnen de overheid. In opdracht van Agenda Stad van het Ministerie van Binnenlandse Zaken zoekt zij naar inspirerende vernieuwingen in het openbaar bestuur. Haar doel: zorgen dat we voorbij de zelf-uitgevonden-wielen gaan. “Wat ik eigenlijk doe, is op zoek gaan in de buitenwereld naar inspirerende ideeën in de praktijk. Om te zorgen dat we beter leren van elkaars vernieuwingen”, vertelt zij haar toehoorders in de Parkzaal van het Arnhemse Musis.
Wederkerigheid
Dat dit nodig is, blijkt al snel. Verschillende voorbeelden waarbij een initiatief vastloopt, passeren de revue. Terwijl dat volgens Potjer helemaal niet hoeft. De zin ‘all flourishing is mutual’ verschijnt groot op het projectiescherm. Ze legt uit: “Alles wat floreert, is wederkerig. We moeten de wederkerigheid terugvinden in onze samenleving. Dat begint met geven. Wat kan ik jou geven wat jij nodig hebt? Of wat kunnen wij samen maken wat geen van ons alleen kan? Met die vragen kunnen we zoveel te weeg brengen.” Gelukkig gebeurt het op sommige plekken al, vertelt ze. Ze laat een filmpje zien over de oplossing van woningcorporatiemedewerker Bert bij de renovatie van de Nijmeegse volksbuurt De Kolping. Een van de huurders moest een oplossing vinden voor het tijdelijk onderbrengen van enkele koikarpers. Zelf kwamen de huurders er niet uit, Bert schoot te hulp. Op internet vond hij een zwembad, zette dat in de tuin van de huurders en zo was de oplossing gevonden. Het is precies wat Potjer bedoelt: “Als Bert had gedacht ‘dat is mijn taak niet’, was het proces gestagneerd. Bert dacht niet vanuit de logica van de woningcorporatie, maar regelde eerst wat de huurders nodig hadden. Wat hij ervoor terugkrijgt? Vertrouwen. En dat helpt weer bij alles wat er ook nog komt kijken bij dat renovatieproject. Dus alles wat floreert, is wederkerig.”
Van alle tijden
Na de theorie van Potjer komt ook Daan Roovers op het podium en is het tijd voor interactie met de zaal. Het tweetal hoopt namelijk dat de deelnemers de nieuw verkregen inspiratie ook zelf gaan toepassen. Ze helpen de deelnemers hun eigen ideeën in het juiste perspectief te plaatsen. Daan Roovers geeft bijvoorbeeld aan dat samenwerking van alle tijden is. In haar eigen dorp werd ooit door een aantal mensen een zuivelcoöperatie opgezet. Omdat ze het alleen niet konden en met elkaar lukte het wel. Roovers reageert op de twijfel rondom de intentie van zo’n coöperatie: “Natuurlijk speelt altijd een zeker eigenbelang mee. Dat is helemaal niet erg. Zolang het gaat om een welbegrepen eigenbelang en niet om puur eigenbelang.”
Geen rocket science
Potjer, Roovers en de deelnemers zijn zo begaan met het onderwerp, dat zelfs dagvoorzitter Hubert Bruls het podium moet beklimmen om tot een afronding te manen. Het podium is immers weer nodig voor het volgende programmaonderdeel. En zo komt het bevlogen uur tot een einde. Dat de duo-sessie aanstekelijk heeft gewerkt, merkte ook Henk van den Berg van de Groene Metropoolregio op. “De uitdaging is om als overheid, als bestuurder, als mens een andere grondhouding aan te nemen en daardoor veel meer te bereiken”, zegt hij na afloop. Om aan te sluiten bij de titel van het congres ‘Kracht in de regio’: “Het openstaan voor ideeën en initiatieven uit de samenleving versterkt de kracht in de regio. Dat is geen rocket science, het is ook niet nieuw. Dus ook wij kunnen het gewoon.”
