Maarten Tjallingii is fietsburgemeester van onze regio Arnhem-Nijmegen. Hij promoot het fietsen in onze regio als enorm leuk, gezond, veilig én duurzaam middel om van A naar B te reizen. Zijn nieuwste project als fietsburgemeester is het Fietspad van de Maand. In een interview met de Gelderlander vertelt hij onder andere hierover.
Maarten Tjallingii zette vijf jaar (en zes dagen) geleden een kroon op zijn wielercarrière door in de Nederlandse aanloop van de Giro d’Italia als eerste boven te komen op de Posbank. In hartje Arnhem mocht hij daarna, toegejuicht door duizenden stadgenoten, de blauwe bergtrui aantrekken. Na de Giro was het gedaan met wielrennen. Maar nog altijd is de fiets zijn beste vriend.
U mag zich de fietsburgemeester van Arnhem en Nijmegen noemen. Hoe is dat zo gekomen?
,,Ik heb die titel te danken aan de organisatie Bycs. Die heeft, om het fietsen te stimuleren, overal in de wereld fietsburgemeesters benoemd. Dat ze bij mij zijn uitgekomen, snap ik goed. Iedereen die me in de Giro van 2016 aan het werk heeft gezien, weet hoe gepassioneerd ik kan zijn als het op fietsen aankomt.
Maar ook als ik op mijn gewone fiets naar het treinstation rijd, voel ik de energie die fietsen mij brengt. De wind door je haren, de controle, de vrijheid. Daarnaast is fietsen, in de breedste zin van het woord, nog steeds mijn werk. Zo ontwikkelde ik met verschillende partners een serie fietsevents voor kinderen, geef ik clinics en trainingen en bedacht ik het Fietspad van de Maand voor bedrijven.
Zo ben ik continu bezig om allerlei netwerken met elkaar te verbinden. In de koers was het zaak om iedereen uit de waaier te drukken. Nu wil ik die waaier juist groter maken, zoveel mogelijk mensen uit de wind zetten.”
Vertel eens iets over dat ‘Fietspad van de maand’
,,Graag. Het idee is dat een bedrijf of organisatie in de regio Arnhem-Nijmegen een fietspad voor de duur van een maand adopteert. Om te laten zien dat je als bedrijf of organisatie vitaliteit en duurzaamheid een warm hart toedraagt. Wij zorgen voor een leuke kick-off en fotocampagne en het bedrijf krijgt de mogelijkheid zich op een positieve manier te profileren. We hebben het idee overgenomen uit Amerika. Daar heet het ‘Adopt a Highway’. Het is plug-and-play en aanmelden kan nog.”
Al dat gepromoot van het fietsen. Moet dat juist niet wat minder? Je struikelt in coronatijd over al die fietsers op de weg. En nu is de meimaand door u en Toerisme Veluwe Arnhem Nijmegen ook nog uitgeroepen tot ‘meimaand fietsmaand’
,,Het is druk met fietsers. Klopt. Maar beter op de fiets dan thuis op de bank. Het gaat er om dat je fietsers er van bewust maakt dat ze niet allemaal hetzelfde hoeven te doen. Niet in file de Posbank op, maar gewoon een rondje rijden vanaf je thuisadres waarbij je eventueel een heuveltje op de Posbank meepakt.
Daarom hebben we nu ook al die nieuwe routes ontwikkeld. We moeten de boel uit elkaar trekken, zorgen voor meer spreiding. En de Posbank autovrij maken. Of op zijn minst tol heffen voor gemotoriseerd verkeer. Ook daar mag ik als fietsburgemeester in meedenken.”
Maar toch: de ergernis neemt toe. Racefietsers gedragen zich soms als aso’s. En waarom steeds weer nieuwe mtb-routes? Die gaan ten koste van de natuur
,,Met nieuwe, aantrekkelijke mtb-routes kanaliseer je het gebruik van paden door mountainbikers. Anders rijden ze kriskras door het bos. Met meer kans op ongelukken en meer schade voor de natuur.
Ik ben dus voor zoveel mogelijk nieuwe routes en gedragsregels. En wat die aso’s betreft: die zitten er tussen, zowel op de fiets als ook in de auto. Dat de coronabeperkingen het fietsen nog populairder hebben gemaakt, zie ik als een positieve bijwerking van het virus. Het systeem heeft alleen nog een beetje last van groeipijnen. Dus ik moedig iedereen aan een fiets te kopen. Als je er nog één kunt vinden tenminste.”
In Rozendaal rijden wielrenners met 50 kilometer per uur het dorp in als ze vanaf de Beekhuizenseweg komen. Afgelopen zondag werd een voetgangster daarvan de dupe
,,Heel vervelend en naar. Maar waar drukte ontstaat, wordt de kans op aanrijdingen groter. Het is een utopie te denken dat fietsers zich daar aan de maximale snelheid van 30 kilometer per uur houden. Dan moeten ze vol in de remmen. De situatie daar is onoverzichtelijk. Daar moet iets aan worden gedaan.”
In Arnhem en omgeving kunnen fietsers hun hart ophalen. Wat is uw favoriete klim?
,,Dat is de klim naar de Posbank natuurlijk, via de Schietbergseweg. Als ik daar naar boven rijd, hoor ik nog steeds de aanmoedigingen van de 5000 mensen die er stonden op 8 mei 2016, tijdens de Giro d’Italia. Nog steeds staan de haren in mijn nek daar recht overeind. Nog steeds krijg ik de power in de benen.
Alles kwam die dag samen. Roglic net niet in het geel bijvoorbeeld, waardoor ik voor mijn eigen kans kon gaan. Ik móest die dag de blauwe bergtrui pakken. Ik móest op het podium staan. En toen ik daar eenmaal stond in hartje Arnhem, dacht ik: ‘Dit is ‘m dan mensen. Alsjeblieft. Dit heb ik voor jullie gedaan’.
Ik wilde gewoon wat teruggeven. Later hoorde ik van bestuurders van de provincie Gelderland dat ik de kers op de taart was van het hele Gelderse Giro-avontuur. Die opmerking kwam wel even binnen.”
Bent u nog altijd de ‘King Of Mountain’ daar?
,,Over de laatste 300 meter wel. Dat segment hebben heel veel renners al geprobeerd aan te vallen. Tot nu toe vergeefs. Maar met 36,5 kilometer per uur gemiddeld was ik ook best snel daar.”
Na de Giro stopte u. En werd u geen commentator of ploegleider, zoals veel andere oud-profrenners
,,Ik heb wel wat gedaan voor Eurosport en Radio Tour, maar dat alleen was voor mij niet genoeg. Ik vind het gaaf om mensen te begeleiden en in hun kracht te zetten en heb me vooral daar op gestort. Ik ben zelf al jaren bezig met persoonlijke ontwikkeling en heb nu ook een coach- en trainerscertificaat op zak.
Ik help mensen hun drijfveren te vinden en hun doelstellingen te formuleren. Wat houdt je tegen? Wat stimuleert je? Dat soort vragen vuur ik op mensen af. Ik bedenk de wortel voor het paard. Ik vertel mensen dat ze eerst de berg op moeten voor ze af kunnen dalen. Fietsen is daarvoor een mooie metafoor. In juni organiseer ik bijvoorbeeld een driedaagse op de mountainbike voor ondernemers.”
U moet veel ballen tegelijk in de lucht houden. Was hard fietsen niet veel leuker en gemakkelijker?
,,Het leven is nu minder overzichtelijk. Klopt. Maar er is ook minder druk. Ach, eigenlijk zie ik het leven nog steeds als een etappekoers. Met soms een rustdag, soms kabbelt het wat en dan geef je weer vol gas. Je valt en staat op. Je wint en verliest.
Waar het op neerkomt, is dat ik in mijn leven mijn bijdrage wil leveren. Eerder was dat in de vorm van hard fietsen voor een zo goed mogelijk teamresultaat. Nu door mensen te helpen in balans te komen en een persoonlijke ontwikkeling door te maken. En ik ben zeker blij dat ik ben gestopt als profrenner. Ik kan nu fietsen wanneer ik maar wil. Hoe gaaf is het dan om hier te wonen.”
Paspoort
Maarten Tjallingii (43) woont samen met Petra Hofs (ook oud-wielrenner) en hun kinderen Sven en Nina in de Arnhemse wijk De Paasberg. Tjallingii werd geboren in Leeuwarden en deed een studie Technische Bedrijfskunde.
Van 2006 tot en met 2016 was hij profwielrenner bij onder andere de Rabobankploeg. Hij begon zijn carrière met het winnen van de Ronde van België en eindigde met de blauwe bergtrui om zijn schouders na de derde etappe van de Giro d’Italia in mei 2016.
Tussendoor was hij ook nog een keer derde in Parijs-Roubaix (2011) en reed hij twee keer de Tour de France. Tegenwoordig is Tjallingii fietsburgemeester van Arnhem en Nijmegen en coach en trainer in persoonlijke ontwikkeling.
Bron : De Gelderlander